In 2006 vroeg een leraar Engels op de middelbare school aan leerlingen om een beroemde auteur te schrijven en om advies te vragen. Kurt Vonnegut was de enige die reageerde – en zijn antwoord is geweldig:
Beste Xavier High School, en mevrouw Lockwood,
en de heren Perin, McFeely, Batten, Maurer en Congiusta:
Ik dank u voor uw vriendelijke brieven. U weet wel hoe u een oude knar (84) in zijn laatste jaren kunt opvrolijken.
Ik verschijn niet meer in het openbaar, omdat ik nu meer lijk op een leguaan.
Wat ik u te zeggen had, zou bovendien niet lang duren, namelijk:
beoefen welke kunst dan ook,
muziek, zang, dans, acteren,
tekenen, schilderen, beeldhouwen,
poëzie, fictie, essays, reportages,
hoe goed of slecht ook,
niet om geld en roem te verdienen,
maar om te ervaren hoe het is om te worden,
om erachter te komen wat er in u zit, om uw ziel te laten groeien.
Echt waar!
Ik bedoel, begin er nu meteen mee, doe aan kunst en doe dat de rest van uw leven.
Teken een grappige of leuke tekening van Ms. Lockwood en geef die aan haar.
Dans na school naar huis en zing onder de douche en ga zo maar door.
Trek een gezicht in je aardappelpuree.
Doe alsof je Graaf Dracula bent.
Hier is een opdracht voor vanavond
en ik hoop dat Ms. Lockwood je laat zakken als je het niet doet:
Schrijf een gedicht van zes regels, over alles, maar dan wel op rijm.
Geen eerlijk tennis zonder net.
Maak het zo goed als je kunt.
Maar vertel niemand wat je doet.
Laat het aan niemand zien of vertel het aan niemand,
zelfs niet aan je vriendin of ouders of wat dan ook, of Ms. Lockwood. Oké?
Scheur het in piepkleine stukjes en gooi ze in de vuilnisbakken die ver uit elkaar liggen.
Je zult merken dat je al glorieus beloond bent voor je gedicht.
Je hebt ervaren hoe het is om te worden,
je hebt veel meer geleerd over wat er in je zit en je hebt je ziel laten groeien.
Kurt Vonnegut
Wij wensen je een